Ιστορία της Τέχνης (Δ03 04)

Το περιεχόμενο του μαθήματος διατρέχει εν συντομία τους μεγάλους πολιτισμούς  της Αιγύπτου, της  Αρχαίας Ελλάδας,  της Κίνας, της Ινδίας έως  της Ιαπωνίας και   εστιάζει στην τέχνη του δυτικού πολιτισμού, στους τομείς των εικαστικών τεχνών και της μουσικής, από τα τέλη του 15^ου αιώνα έως τον 21^ο κατά τη διάρκεια των οποίων συντελούνται μεγάλες αλλαγές στους ρόλους και τους σκοπούς, στη μορφή και στο περιεχόμενο τους. Η καλλιτεχνική δημιουργία δεν  προσεγγίζεται με βάση μόνο τα εκφραστικά ζητήματα δομής, σύνθεσης, μορφής και περιεχομένου αλλά και μέσα στο γενικότερο πλαίσιο των εκάστοτε πολιτιστικών, πολιτικών και κοινωνικών παραμέτρων. Παράλληλα, δίνεται έμφαση στα βασικά χαρακτηριστικά των κυριότερων εικαστικό - μουσικοπαιδαγωγικών προσεγγίσεων μέσα από θεωρητικές αρχές και πρακτικές εφαρμογές, για το πώς μπορεί να εφαρμοστεί η ιστορία της τέχνης στο σχολείο ως μια δια-καλλιτεχνική και διεπιστημονική εκφραστική και ερευνητική προσέγγιση.  Με αυτόν τον τρόπο επιχειρείται η  σύνδεση αναπαραστασιακών-ακουστικών συστημάτων για την αναζήτηση-οικοδόμηση νέων παιδαγωγικών και  επιστημολογικών ιδεών και αντιλήψεων για τον εκπαιδευτικό και  ερευνητικό σχεδιασμό.

Σημαντικό ρόλο έχουν επίσης στο μάθημα οι τρέχουσες τάσεις στην έρευνα, στους τομείς των  κοινωνικών  επιστημών και της εκπαίδευσης αναφορικά με τις  βασισμένες στην τέχνη ερευνητικές πρακτικές, (Arts Based Research) όπως: οπτική αφήγηση, κολλάζ, περφόρμανς, οπτικές τέχνες, μουσικές και πολυμεσικές παραστάσεις, installations, φωτογραφία,  video art, κ.λπ., αποτελούν μεθοδολογικά εργαλεία που χρησιμοποιούνται από τους/ τις ποιοτικούς/ές ερευνητές/ τριες ως νέα ερευνητικά μέσα και ως εναλλακτικός τρόπος διεύρυνσης του ερευνητικού τους σχεδιασμού και της κατανόησης του κόσμου.